Hip, healthy en verantwoord, maar het moet niet teveel gedoe zijn #weekzondervlees

In 2000 ging ik studeren in Nijmegen, ontwikkelingsstudies. Mijn missie was simpel: ik wilde de wereld verbeteren. Daarnaast had ik ook nog een andere motivatie, ik wilde vrijheid. Nijmegen kwam mij dus zeer goed uit, dat was onmogelijk te bereizen vanaf mij geboortestad. Ik kon mijn ouders dus overtuigen van het feit dat die kamer er echt moest komen.

De wereld verbeteren bleek een aantal collegeblokken verder toch wat ingewikkelder dan gedacht. Maar niet getreurd, een betere wereld begint bij jezelf. Dus ik stopte samen met veel medestudenten met vlees eten. Ik had ergens gelezen dat er tien kilo graan nodig is voor één kilo vlees. Dus dat stoppen met vlees eten de wereld iets mooier zou maken was geen ingewikkelde conclusie. En dat werd een gewoonte die ik in het linkse Nijmegen zelden hoefde uit te leggen.

Sloggi’s verbranden

Het bleef niet alleen bij het stoppen met vlees eten. Ik kwam in aanraking met veel sociale bewegingen en ook een cultuur waar bepaalde dingen niet konden: je ging niet naar de MacDonalds, nooit, vliegen deed je alleen bij hoge hoge uitzondering, bepaalde merken werden verbannen. Ik herinner mij een oproep om al je ondergoed van Sloggi en Triump te verbranden, deze merken hadden nog een fabriek staan in een land waar veel onderdrukking was. Ik deed vol overgave mee maar het was ook ingewikkeld. Veel nadenken over wat wel en niet kon.

Inmiddels zijn we bijna twintig jaar verder. En eet ik nog steeds helemaal vegetarisch? Het antwoord is nee. Tijdens mijn zwangerschappen ben ik weer begonnen met vlees eten en daarna ben ik nooit meer helemaal gestopt. Soms voel ik mij daar schuldig over, een gebrek aan discipline speelt mee. Een druk gezin met jonge kinderen en wat eten ze het liefst? Aardappels, groente en vlees! ‘Ik houd echt veel van worst mam’, roept mijn zoon regelmatig. Dat het meestal een worst betreft van de vegetarische slager, dat weet hij niet. Hij vindt het gewoon lekker.

Helemaal vegetarisch dus niet meer, maar wel zo bewust mogelijk. Biologisch vlees en niet vaker dan twee keer per week. En als ik zo schrijf moet ik zuchten en lachen tegelijk om deze verantwoording. Ik voel mij een kind van mijn tijd, uit de blaadjes: hip, healthy en verantwoord, maar het moet niet teveel gedoe zijn. Helemaal niet zou natuurlijk gewoon beter zijn.