Waarnemer in Palestina

De Wereldraad van Kerken organiseert sinds 2002 het EAPPI-programma in Israël en Palestina (Ecumenical Accompaniment Programme in Palestine and Israel, WCC-EAPPI). De Wereldraad gaf hiermee gevolg aan een oproep van lokale kerkleiders om internationaal present te zijn in hun land. Voortdurend zijn 25-30 mensen in het gebied als waarnemers. Geloof en Samenleving levert in 2020 een substantiële financiële bijdrage aan dit EAPPI-programma. Joost IJsselmuiden is zojuist teruggekeerd van zijn missie en doet verslag.

Wat bewoog mij?

Wat bewoog mij toen ik me vorig jaar op 66-jarige leeftijd aanmeldde voor uitzending naar Palestina voor drie maanden? Niet achter de geraniums willen zitten?  Zin in avontuur?  Bewonderd willen worden?  Solidariteit met de Palestijnen in bezet gebied? Geroepen zijn door Jezus?

Van half oktober 2019 tot half januari 2020 was ik EA (ecumenical accompanier/oecumenisch begeleider) in het bezette Oost-Jeruzalem en op de bezette Westelijke Jordaanoever. Mijn vier teamgenoten waren Adrian uit Australië, Carl uit Zweden, Joyce uit Chicago en Katie uit Dublin. Carl spreekt Arabisch, veel Palestijnen spreken geen Engels. Katie is journalist.

Bescherming

We liepen mee met Palestijnse kinderen op weg naar school om ze met onze internationale aanwezigheid enigszins te beschermen tegen lastig gevallen en gearresteerd worden door Israëlische politie en militairen. We waren erbij als Israëlische politie of militairen huizen binnenvielen en met gearresteerde kinderen naar buiten kwamen. Meestal gebeurt dit in het holst van de nacht en dan waren we er niet bij omdat dit te gevaarlijk voor ons zou zijn.

Bij checkpoints (controleposten) zagen we rijen wachtenden en spraken we met Palestijnen die – op weg naar hun werk – niet doorgelaten werden. En met bejaarde Palestijnen die niet doorgelaten werden. En met de ouders van huilende kinderen die – op weg naar opa en oma – niet doorgelaten werden.

Verwoeste huizen

We liepen mee met herders en boeren omdat ze hun schapen en geiten niet konden weiden of niet hun land konden bewerken zonder onze beschermende internationale aanwezigheid tegen agressieve illegale joodse kolonisten en hun drones.

We spraken met gezinnen die in shock zaten bij de puinhopen van hun zojuist met bulldozers verwoeste woning.  Palestijnen in bezet Oost-Jeruzalem krijgen vrijwel nooit toestemming om een woning te bouwen. Als ze het zonder toestemming doen, krijgen ze bevel om de woning af te breken.  Als ze dit niet doen, wordt onverwacht op een ochtend tegen zonsopgang de buurt afgezet door tweehonderd militairen, krijgen de bewoners tien minuten tijd om de inboedel te redden, en verwoesten bulldozers de woning met de inboedel die de bewoners niet meer hebben kunnen redden.  Het aldus dakloos gemaakte gezin moet de hoge kosten van deze operatie zelf betalen.

Helpt mijn aanwezigheid?

Zijn de Palestijnen geholpen met onze aanwezigheid?  Nee en ja. Nee want voortdurend wordt er meer van hun land ingepikt en worden Palestijnen gedood. Ja want steeds weer lieten ze ons merken hoezeer ze onze aanwezigheid waarderen, waardoor ze zich gezien en niet helemaal door de wereld in de steek gelaten voelen.

Wat heb ik eraan overgehouden? Bewondering voor de volharding waarmee de Palestijnen proberen te (over)leven onder de wrede bezetting, die nu al 53 jaar duurt.  Dankbaarheid voor hun gastvrijheid en humor. Dankbaarheid voor de samenwerking met mijn geweldige teamgenoten. Dankbaarheid voor de samenwerking met moedige mensen van Palestijnse, Israëlische en internationale mensenrechten- en vredesorganisaties.

Dankzij (financiële) steun van (Geloof en Samenleving van) de Remonstranten en de Quakers kan PAX in 2020 niet één, maar twee Nederlandse EA’s uitzenden naar Palestina.
Links: www.eappi.org ; https://belevenisseninpeni.blogspot.com

Fotobijschrift: De docent Arabisch van een school voor kinderen van twee bedoeïenennederzettingen en Joost IJsselmuiden (bij de ingang van de docentenkamer).  [Fotograaf: teamgenote Joyce uit Chicago]