Ik ben trots op de kerk! En ook verdrietig. #kerkasiel #kinderpardon

Sinds de ‘draai’ van het CDA een dag of tien geleden hing het in de lucht. Een oplossing voor de gewortelde kinderen in Nederland, waarvoor de kinderen in de Bethelkapel in Den Haag symbool stonden.

Ik moest deze dagen veel denken aan de vaders en moeders in de uitzetcentra voor gezinnen, voor mijn werk kom ik daar wel eens. Sommige van hen zijn verslagen, verdrietig en passief. Anderen juist vastberaden en vol vuur. Ik stelde mij hen voor in de donkere gangen, kleine kamertjes en de weidse omgeving rondom het terrein. Angstig in bed blijvend of juist urenlang in beweging in het gebouw of op het terrein. Voor een deel van hen zal de spanning er voorlopig nog wel zijn; horen hun kinderen bij die 700? En dan weer bij die 90 procent?  Zullen ze misschien niet meer ‘s nachts de wacht hoeven te houden door de uitzetstop? En zullen de puberjongens niet meer om vijf uur in de ochtend hun rondje over het terrein lopen, in de hoop dat ze mensen kunnen waarschuwen die worden opgehaald. Zouden bij iedereen de donkere kringen onder hun ogen wat lichter zijn?

Trots

Dertien weken duurde het kerkasiel, de Bethelkapel in Den Haag bood onderdak aan het gezin Tamrazyan en hield hierbij een 24 uurs- dienst. Meteen al gingen er verschillende remonstrantse predikanten ook ‘voor’. (zie de blog ‘Remonstranten sluiten zich aan bij kerkasiel’) Ik was trots op de kerk die opeens zo vol in de publiciteit was. Het was ook spannend, hoe lang zou dit duren? Hoe lang was dit vol te houden voor de familie?

De familie en de kerk hebben volgehouden.  Er komt een herziening van de afwijzing voor een grote groep kinderen. Kinderen met homoseksuele ouders in landen waar dat gevaarlijk is of ouders met jonge dochters uit Irak en Afghanistan. Het is niet ‘gesust’ door alleen het gezin Tamrazyan alsnog het kinderpardon toe te kennen.

Voortouw nemen

Is het dan allemaal rechtvaardig? De cash voor ‘Dijkhoff’ was inderdaad niet gratis. Niet zozeer met de afschaffing van het kinderpardon, dat was al een dode letter uit de wet, zo ingericht dat er haast geen kind voor in aanmerking kwam. De verdere maatregelen zijn bedoeld om de procedures korter en efficiënter te maken. Korter is altijd goed, maar de efficiëntie is niet perse in het voordeel van het asielkind.

En een IND – commisie die schrijnendheid beoordeelt in plaats van de minister? Iets met een slager en zijn eigen vlees… Wat mij echt raakt is dat er 250 vluchtelingen minder mogen komen op uitnodiging van de UNHCR, 500 in plaats van 750 zoals afgesproken. De aller kwetsbaarste mensen ter wereld als kleingeld voor de gewortelde kinderen. Ik hoop dat we het daar niet bij zullen laten zitten.

Waardevolle bijdrage

‘De kerk’ was denk ik nog nooit zoveel in de publiciteit als in de afgelopen jaren en heeft iets wat voor veel mensen onvoorstelbaar leek, toch voor elkaar gekregen. Daarmee heeft ze wat mij betreft haar relevantie voor de samenleving duidelijk laten zien. Ik wens dat de kerk (en dus ook de Remonstranten) hiermee door blijft gaan, zich uitspreken voor een rechtvaardige samenleving en het voortouw nemen. Volgens mij gaat dat zowel voor de maatschappij als voor de kerk zelf nog veel waardevols opleveren.