Dirk Zijlstra helpt vluchtelingen in Griekenland 1

Dirk Zijlstra, penningmeester van Geloof en Samenleving, vertrok op 21 april naar Thessaloniki om daar als vrijwilliger de organisatie NAOMI bij te staan in de vluchtelingen opvang die zij verzorgen. De organisatie wordt financieel ondersteund door G&S. Hij doet geregeld verslag in blogs. Vandaag de eerste aflevering.

Beste mensen,

Op jullie verzoek stuur ik jullie af en toe wat informatie toe over mijn vrijwilligers werk in Thessaloniki bij NAOMI. Allereerst zal ik jullie informeren over de organisatie NAOMI.

Wat doet Naomi?

Vrijwilligers onder de naam van NAOMI werken sinds 2011 met vluchtelingen. De toenemende behoefte aan zorg en ondersteuning leidde ertoe dat NAOMI in 2016 door hen werd opgericht als een non-profitorganisatie naar Grieks recht en zich professioneel ging vestigen. Dorothee Vakalis, een gepensioneerde pastor die al tientallen jaren in Griekenland woont, is de voorzitster. NAOMI heeft sinds het begin nauw contact en dialoog met kerken in Duitsland, Nederland en Italië. “Samen is ons doel om bij de mensen te zijn en met hen te wandelen op wegen die voor hen een leven van vrede en onafhankelijkheid openen”. NAOMI kent drie onderdelen:

1. De sociale dienst met de textielacademie: opleiding en training in naaien, taalcursussen, milieucursussen, soft skills en arbeidsbemiddeling in Griekse bedrijven. De sociale dienst

heeft een maatschappelijk werker die hulp biedt op weg naar integratie, bijvoorbeeld bij juridische kwesties en doorverwijzingen naar gespecialiseerde sociale diensten. De maatschappelijk werker wordt gefinancierd door Diakonie Württemberg, een welzijnsorganisatie van de protestante kerken in Württemberg en gevestigd in Stuttgart.

2. Textielproductie met werkgelegenheid onder eerlijke omstandigheden voor vier tot zes vluchtelingen. Hier worden hoogwaardige, milieuvriendelijke en ethisch verantwoorde producten gemaakt voor de verkoop (tassen, T-shirts, kunnen producten naar eigen ontwerp laten maken.

3.Casa Base: een opvanghuis voor meisjes en vrouwen. CASA BASE ligt naast het door de staat gereguleerde vluchtelingenkamp in Diavata, 15 kilometer van Thessaloniki. Dit kamp omgeven door een hoge betonnen muur en controle vindt plaats door een beveiligingsbedrijf. Daar wonen nu ongeveer 1.000 vluchtelingen. De voorzieningen in het kamp zijn minimaal en leidt voor de vluchtelingen tot allerlei problemen. Casa Base is een mooie, beschutte plek van vrijheid en ontspanning voor meisjes en vrouwen. Er zijn gezellige plekjes in de grote tuin en op de binnenplaats. In het gebouw zijn klaslokalen, een keuken en kamers voor gezondheidszorg. Daarnaast is er een groot magazijn voor dekens, kleding, babyvoeding en andere benodigdheden. Voedsel, hygiëneproducten en kleding worden regelmatig uitgedeeld aan gezinnen, vooral aan degenen van wie de asielaanvraag is goedgekeurd of afgewezen, omdat ze geen basiszorg krijgen van de staat. Elke dag nemen zo’n 40 mensen deel aan de programma’s: talen, kunst, muziek, yoga, fotografie, koken, kleding maken, klimmen op een muur – geleid door vrijwilligers. Veel talenten worden hier zichtbaar. Het contact met vrijwilligers uit verschillende landen geeft mensen nieuwe moed en hoop. Artsen zijn betrokken bij de preventie en counseling van ouders en bij vertrouwelijke gesprekken met de meisjes. Medicijnen, voorgeschreven door het staatsgezondheidscentrum, brillen en andere hulpmiddelen worden ook gefinancierd en verstrekt door NAOMI. Jonge vrouwen ontwikkelen zich na verloop van tijd in een beschermde omgeving en kunnen tot op zekere hoogte afstand nemen van hun traumatische ervaringen op de vlucht. Ze beginnen weer plannen voor zichzelf te maken

De eerste indrukken

Ik ben op zondag 21 april aangekomen en opgehaald door een medewerker van NAOMI. Het Stay Hostel is mijn verblijf hier, dat is vlakbij het kantoor van NAOMI in Thessaloniki. Mijn opdracht is te kijken naar de administratieve processen en het verbeteren van financiële rapportages. Op maandag ben ik geïntroduceerd op het kantoor van NAOMI, waar ook de textielproductie plaatsvindt. Dinsdag was ik op Casa Base en was geïmponeerd door het werk wat daar verricht wordt. Maria Eleftheriadou is daar de manager en verder werken er dus vrijwilligers en soms juridische mensen en artsen. De jonge vrijwilligers komen uit diverse landen en willen een tijdlang humanitair werk gaan doen. Heel mooi om te zien hoe vrouwen en hun kinderen zich daar op hun gemak voelen. Ze bakken, gaan naar taal- of naar cursussen of halen kleding op. De kleding is uitgestald voor in het magazijn. Achterin is het nog een puinhoop met dozen vol kleding en andere goederen. Maar Maria weet bijna wat in alle dozen zit. Zij doet fantastisch werk daar. De vraag aan mij was om daar een inventarislijst te maken. Ik ben door het hele gebouw gestruind en alles genoteerd. De lijst is nu klaar, alleen moeten we nog de waarde van de goederen achterhalen en aankoopdatum. Dat zal wel niet helemaal lukken omdat ook veel spul is gedoneerd.

Op woensdag en donderdag was ik ook op Casa Base. Ik heb legen dozen opgeruimd en meegewerkt bij het uitreiken van de kleding. Er was een eerste les Arabisch voor de vrijwilligers, daar heb ik aan meegedaan. Niet zo eenvoudig die taal. Vrijdag was ik weer op het kantoor en daar samen met vrijwilliger Aaron berekent wat het bakken van cakes, brood en koekjes elke week kost. Dat is dan weer nodig voor het opstellen van de begroting. Aaron wist wel ongeveer hoeveel er cakes etc. gebakken worden. Aan de hand van recepten en een bezoek aan een nabijgelegen supermarkt konden we een budget opstellen. Gisteravond had ik een overleg met Dorothee over het vervolg van mijn werk. Maandag weer verder.

Het is echter niet alleen werken in Thessaloniki. Vandaag heb ik de Agria Sofia bezocht (een kruiskoepelkerk uit de 8e eeuw), een prachtige kerk. Verder heb ik de witte toren beklommen en naar een werkelijk gezellige markt geweest. Daarvoor heb ik het Joods Museum hier bezocht. Het nuttige dus met het aangename verenigen.